بررسی شیوع عفونت های قارچی سطحی و جلدی در دانشجویان ساکن در خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی سمنان

سابقه و هدف: عفونت های قارچی سطحی اغلب آسیب یا عوارض چندانی ندارند به طوری که بیماران در اکثر موارد از وجود عفونت در خود ناآگاه هستند. این عفونت های قارچی پوستی اغلب جز عفونت های شایع و رایج محسوب می گردند. عفونت های قارچی جلدی عامل ابتلا و درگیری ناحیه درم و فولیکول مو می باشند که توسط عوامل درماتوفیتی ایجاد می گردند. زندگی در مکان های پرجمعیت از قبیل خوابگاه های دانشجویی شیوع عفونت های قارچی پوستی را میان ساکنین خوابگاه ها افزایش می دهد. هدف از این مطالعه ارزیابی اپیدمیولوژی عفونت های قارچی سطحی و جلدی میان دانشجویان ساکن در خوابگاه ها بود. مواد و روش ها: در این مطالعه در مجموع 704 دانشجوی مرد و زن که در خوابگاه زندگی می کردند از لحاظ هر گونه اختلال قارچی پوستی بررسی شدند و از موارد مشکوک به ضایعات قارچی نمونه برداری شد. سپس نمونه ها با بررسی مستقیم میکروسکوپی، رنگ متیلن بلو، کشت در محیط های اختصاصی و تست های بیوشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفتند.   یافته ها: در مجموع (79/8%) 95 دانشجو از لحاظ عفونت های قارچی جلدی و سطحی مثبت در نظر گرفته شدند. شیوع عفونت های جلدی و سطحی در دانشجویان زن (95 مورد) 8/74% و در دانشجویان مرد (25 مورد) 3/26% بود. در میان عفونت های قارچی سطحی، مالسزیا اووالیس فراوان ترین گونه جدا شده بود (77 مورد) 5/89%، ترایکو مایکوزیس آگزیلاریس و تینا ورسیکالر به ترتیب به عنوان کم ترین درصد گزارش شدند (8 مورد) 3/9% و (1 مورد)  2/1%. عفونت های قارچی جلدی از قبیل کچلی بین انگشتان پا شایع ترین عفونت جلدی  (8 مورد) 9/88% و کم ترین آن کاندیدیازیس جلدی (1 مورد) 1/11% گزارش شد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که درصد قابل توجهی از دانشجویان به عفونت های قارچی مبتلا بودند و از آن جایی که این بیماری ها به شدت مسری هستند، توجه بیش تری باید انجام پذیرد تا از رخداد عفونت های قارچی جلدی و سطحی در میان دانشجویان ساکن در خوابگاه جلوگیری شود